Moi drodzy
Pisząc tę książkę wiedziałem już od dawna komu pierwszemu będę chciał ją dać do przeczytania i kogo poproszę o recenzję do niej. Maciej Bennewicz jest moim największym autorytetem w dziedzinie wspierania rozwoju osobistego. Zawdzięczam mu bardzo dużo, ponieważ jest tym człowiekiem, którego miałem zaszczyt osobiście spotkać na drodze swojego życia w jego ważnym, przełomowym momencie. Potem były kolejne przełomy i moje kolejne z nim spotkania. Teraz jest książka i recenzja Maćka (poniżej), za którą jestem mu niewysłowienie wdzięczny. Czyżby szykował się kolejny przełom? A może właśnie teraz całym sobą go doświadczam? …niech „się dzieje” : – )
Truly You soon,
PS: Recenzja ta znajdzie się w środku książki w całości, a jej fragment ozdobi tylną okładkę.
Recenzja książki „Jak się zabić, by zmartwychwstać”
Współczesny czytelnik, człowiek poszukujący dróg rozwoju, nowej wiedzy, inspiracji staje przed trudnym wyborem. Brzmi on mniej więcej tak: Na rynku jest niezliczona ilość poradników. Z jakiego powodu miałbym czytać – właśnie ten?
Już sam tytuł książki Konrada Wilka zapowiada tekst kontrowersyjny. To, co wydaje się koniecznością we współczesnym marketingu, czyli epatowanie odbiorcy, szokowanie, dyskusyjność – może dla czytelnika bardziej wyrobionego początkowo tworzyć dystans. Jednakże to pierwsze wrażenie nie powinno czytelnika zmylić. Dlaczego po tę książkę sięgnąć warto?
Zderzenie samobójstwa ze zmartwychwstaniem brzmi tyle zaskakująco, co niepokojąco. W świecie chrześcijańskich symboli zmartwychwstanie jest obietnicą religijną ściśle związaną ze zbawieniem – samobójstwo zaś, jest grzechem ciężkim. Podobnie zaskakująca jest sama treść, lecz w inny sposób. Jak autor chce wybrnąć z tego napięcia, które stworzył od samego początku?
Mamy tu zaproszenie do intrygującej podróży, dzięki której możemy przyglądać się losom człowieka jako podmiotu – zarówno uwikłanego we własną psychologię jak i kulturę, kreowanego przez rozwój cywilizacyjny i ograniczanego przez obyczaj i normy. Autor świadomie zderza w swojej książce kluczowe dla naszej polskiej, zachodnio – wschodniej kultury – archetypy takie jak: śmierć, samobójstwo, zmartwychwstanie, odrodzenie, ewangelia, elementy magii cyfr, podróż, oświecenie, samopoznanie i wiele innych. Wilk czerpie z tradycji wschodu i polskiej tradycji kulturowej. Pojawi się tu i Kmicic – bohater, i Stańczyk – błazen, i współczesny bohater popkultury Jack Sparrow – pirat. Nie zabraknie też mistrza.
Wczytując się w pierwsze kartki książki zastanawiałem się czy to się jakoś sklei? Jak autor przeprowadzi czytelnika przez siatkę pojęć i symboli czerpanych z różnych tradycji, kultur i doświadczeń? Jak wybrnie z tego napięcia, a zarazem trudności, zbudowanej od pierwszych wersów? Zadanie wydawało się bardzo ambitne – tak dla czytelnika jak i dla samego autora. Jednakże zamysł autora zostaje wprowadzony w życie, czyli w tekst, w konsekwentny i twórczy sposób. Czytelnik zaproszony jest bowiem do swego rodzaju baśni. Baśń staje się doświadczeniem, a więc realnym życiem przez zaproszenia do wykonywania ćwiczeń.
Poruszamy się w świecie metafory, w której poszczególne etapy, to stopnie rozwoju osobistego prowadzącego do spójności osobistej, którą autor uznaje w pewien sposób za cel główny. Chodzi zatem o szczególny rodzaj prawdy o sobie. Metaforyczność opowieści i połączenie jej z symbolami podróży oraz etapami zmiany – stanowi ów atrakcyjny „klej” formalny, dzięki któremu książkę dobrze się czyta. Jest to zabieg bardzo trafny i pomocny dla czytelnika. Jakże lepiej wczytać się w metafory, jak nie poprzez metaforyczną opowieść o rozwoju osobistym.
Lecz nie tylko o czytanie tu chodzi. Podróż jest również poradnikiem, a raczej przeżyciem, dzięki któremu zmiana ma nastąpić. Bardzo pomagają w tym piękne ilustracje, ćwiczenia osobiste oraz opowieści „z życia wzięte.” Archetypy i symbole będą towarzyszyć czytelnikowi przez całą lekturę książki. Ów zabieg sprawia , że jej metaforyczna warstwa pozwala zanurzyć się w opowieści i jednocześnie w niej uczestniczyć. Poznamy role, które kształtują nasze opowieści o sobie, lecz również te, które wzmacniają i budują osobowość.
Mamy tu również cały repertuar ćwiczeń o korzeniach behawioralno – poznawczych, dobrze ugruntowanych we współczesnej psychoterapii, coachingu i mentoringu. Dzięki nim czytelnik może dokonywać konkretnych interwencji, introspekcji, a nawet zmian. Może śledzić swoje postępy i lepiej rozumieć własne motywacje.
Do kulturowych modeli, z których wyłaniają się archetypy (pradawne i nowe symbole) autor włącza również starszą i nowszą wiedzę na temat człowieka. Typy temperamentów według Hipokratesa – Galena, poziomy logiczne wg. Roberta Dilts’a, koncepcje flow (przepływu) – Mihaly’ego Csikszentmihalyi’ego, czy też koncept cienia Carla Gustaw Junga i inne.
Zapraszani jesteśmy do programu zmiany. Zadania, które czytelnik ma wprowadzić w życie są jak elementy podróży, jej kolejne etapy, dzięki którym zbliżamy się do odkrycia tajemnicy, odnalezienia osobistego skarbu. Chodzi zatem o coś więcej – o przełom, świadomą zmianę, autokreację, a nawet nirwanę. Jakiż to skarb mamy odkryć podążając ścieżką, jaką wytyczył nam Konrad Wilk?
Będzie to skarb spójności, która jest drogą do osobistej wizji sukcesu, do tego w jaki sposób urealnić ma się nasze marzenie o nas samych. Swoistą kropką nad i jest osobiste wyznanie autora o jego historii spójności.
Jednym z najciekawszych zaproszeń, które dla mnie jako dla czytelnika wystosował autor jest słowo „odkryj”. Zapraszam zatem i zachęcam do wejścia na drogę odkrywania siebie, swojej głębokiej natury i życiowej misji w ślad za opowieścią Konrada Wilka, który jako autor opisał, a jako człowiek doświadczył własnej spójności.
Maciej Bennewicz
Konrad Wilk ODUCZYCIEL 